بچه های طلاق سالم ترند یا بچه های خانواده های سرد و پرتنش؟

ادامه یک رابطه تا کجا؟

در روابط صمیمانه به ویژه روابط زناشویی همواره این پرسش مطرح است که یک رابطه تا کجا و به چه قیمتی باید ادامه پیدا کند؟

این پرسش هنگامی مهم تر جلوه می کند که پای فرزند یا فرزندانی در میان باشد در این جاست که مکرراً می شنویم که "من به خاطر بچه یا بچه هایم این رابطه را تحمل می کنم!"

بگذارید همین اول کار،حرف آخر را بگویم و آن این که هیچ دلیلی  (تکرار می کنم هیچ دلیلی) حتی حضور فرزندان نباید باعث شود ما شرایط نامناسب یک رایطه زناشویی را تحمل کنیم.

  یک رابطه ی نامناسب را یا باید درست کرد و یا باید تمامش کرد.ادامه ی یک رابطه ی ناسالم علاوه بر آسیب رساندن به زوجین(به دلیل تحمل شرایط بد و تحمل ادامه دار موجب خشم و اضطراب و افسردگی می شود)به فرزندان نیز به شدت آسیب می رساند.این مهم در پژوهش های گوناگون و در مشاهدات بالینی روان شناسان ودرمانگران اثبات شده است که فرزندان یک خانواده متشنج و یا سرد و بی احساس ،به شدت از لحاظ جسمی و روانی آسیب پذیر می شوند.به عنوان نمونه به یکی از این آزمایش های مشهور اشاره می کنم:

"جان گاتمن"؛ روان شناس آمریکایی،از تعدادی از زوج ها خواست تا در خانه هایی رایگان زندگی کنند با این شرط که اجازه نصب دوربین در این خانه ها به استثنای اطاق خواب،توالت و حمام را بدهند.این دوربین ها پیوسته تعامل میان زن و شوهر را ثبت وضبط می کردند و توسط روان شناسان مورد ارزیابی وتحلیل قرار می گرفتند.از کودکان این خانواده ها به طور مرتب آزمایش ادرار می گرفتند و هورمون رشد آنان را اندازه گیری می کردند و پس از مدتی طولانی از زنان و مردان نیز شرح حال پزشکی می گرفتند.

 نتایج نشان داد کودکانی که در خانواده های متشنج یا سرد زندگی می کردند(زن و شوهر نسبت به هم سرد و قهر بودند یا دائماً با هم جروبحث و انتقادو سرزنش و تحقیر و مشاجره داشتند)ترشح هورمون رشدشان کاهش چشمگیری داشت . مردان این خانواده های ناسالم نسبت به همسن و سالان و افراد هم ژن خود مثل برادر و خواهرشان، حدود 9 سال ،کمتر عمر می کردند و زنان نیز نسبت به افراد همسن و هم ژن خود حدود 5/5 سال کمتر عمر می کردند و6 برابر بیش تر به زیر عمل جراحی می رفتند.

بنابراین می توان نتیجه گرفت ادامه ی یک رابطه ی ناسالم در خانواده برای تمامی اعضا، زیان بار است و برای دلسوزی به فرزندان هم که شده باید یک رابطه ناسالم را در درجه ی نخست ترمیم کرد و اگر نشد به این رابطه ی ناسالم خاتمه داد.

یک رابطه یا باید خوب باشد و خوب ادامه پیدا کند ویا به خوبی وبا کمترین تشنج به پایان برسد.