هميشه "خواستن"، "توانستن" نيست
در روان شناسي از "انگيزه" به عنوان موتور رفتار ياد ميشود به اين معنا كه آدمي براي ايجاد هرنوع رفتاري نيازمند بهرهمندي از انگيزه براي انجام آن رفتار است . به همين دليل در مكاتب روانشناختي بر ايجاد انگيزه به عنوان عاملي مهم براي تغييرات رفتاري وشخصيتي تاكيد ميشود.
اهميت ايجاد انگيزه تا اندازهاي بالا رفته است كه گاهي اوقات به يك اغراق و يا در برخي موارد امري غيرممكن تبديل ميشود .به عبارت ديگر گاهي اوقات آنچنان به انگيزه و خواستن آدمي براي ايجاد يك تغيير تاكيد ميشود كه اين خواستن و انگيزه تنها و تنها عامل تغيير برشمرده ميشود و از دل اين برداشت نادرست عباراتي هم چون "خواستن ،توانستن است"پديد ميآيد. در اين كه دربرخي موارد، در مورد برخي افراد و در برخي شرايط "خواستن" موجب "توانستن" ميشود ترديدي نيست.مثل فردي كه در سنين بالا شروع به آموختن يك مهارت يا يك يا چند موضوع علمي ميكند و در ظاهر موفق هم ميشود اما آيا تنها و تنها به دليل خواستن هر چيزي ما ميتوانيم به آن برسيم؟به عنوان مثال مردي 50 ساله كه آزمايشات پزشكي نشان از بيماريهاي گوناگون او دارد يا خانمي ميانسال كه اضافه وزن زيادي پيدا كرده است اما اين افراد در اثر خواستن سلامت خود، به ورزش روي ميآورند و با انگيزهي بالا شروع به فعاليتهاي ورزشي ميكنند و پس از مدتي به سلامت و وزن مناسب ميرسند.آيا اين تغيير امكانپذير است؟ يقينا جواب مثبت خواهد بود و چنين مواردي را در مورد خود و اطرافيان سراغ داريم اما اگر اين آقا و خانم در سنين ميانسالي بدون سوابق ورزشي حرفهاي صرفاً براساس ضرب المثل "خواستن توانستن است" بخواهند با تمرين به مسابقات المپيك راه پيدا كنند آيا امكانپذير است؟ المپيك جايگاه حضور جوانان ورزشكار حرفهاي است كه ساليان سال از كودكي و نوجواني زير نظر مربيان حرفهاي به تمرين پرداختهاند و با اين حال عدهي زيادي از آنان به المپيك راه نمييابند تا چه رسد كه يك فرد معمولي در 50 سالگي تازه به ورزش روي آورد.
بنا براين بدون آن كه به طور مطلق نقش خواستن و انگيزه را نفي كنيم - كه امري اثبات شده است- اما آن چه كه رد مي شود مطلقانگاري اثر انگيزش است .پس "خواستن" در برخي موارد، براي برخي افراد، در برخي شرايط موجب "توانستن" مي شود و نه اين كه انتظار داشته باشيم خواستن هر چيزي و هر هدفي براي هر كسي در هر شرايط ميتواند باعث موفقيت او شود.
و حال پاسخ اين سوال كه اعتقاد مطلق به اين انديشه كه" خواستن توانستن است "چه زياني براي ما دارد؟ روشن است كه اگر از يك امر انتظار بيش از حد داشته باشيم آن امر به ضد خود تبديل ميشود و نه تنها سودمند نيست بلكه زيانبارتر نيز خواهد بود. اگر معتقد باشيم در هر زمينه و هر شرايطي خواستن ما باعث توانستن مي شود ،هر چه تلاش ميكنيم خستگي و درماندگي مان بيشتر مي شود و در نتيجه پس از مدتي به جاي انگيزه داشتن و توانمندي به فردي بيانگيزه و خسته و درمانده تبديل ميشويم كه نه تنها به آرمانها نرسيدهايم بلكه از دستيابي به موارد معمولي و عادي نيز باز ميمانيم و تبديل به فردي افسرده و بيانگيزه خواهيم شد .پس يادمان باشد خواستن در برخي شرايط براي برخي كارها و بعضي از افراد موجب توانستن ميشود. انتظارات بيهوده و خيالي را از خود دور كنيم.
منطقي بينديشيم و در اين راه سخت كوشانه تلاش كنيم.
روانشناسی و زندگی...برچسب : هميشه خواستن توانستن نيست,همیشه خواستن توانستن نیست, نویسنده : abbas-salaria بازدید : 241